recensie Universal War Two – deel 3, de exodus

Universal War Two – deel 3, de exodus

Denis Bajram (scenario, tekeningen & inkleuring)

Vertaling: James Vandermeersch

Lettering: TeLIaN Amaury

Waardering: ****

Uitgeverij Casterman

48 pagina’s (hardcover)

€ 17,95

Genre: Science Fiction, Volwassen

ISBN: 978-9-03037-122-9

Soms, heel soms, komt er een stripalbum voorbij waarvan je denkt, gelukkig was ik hiermee onbekend. Potjandorie, wat een rommel. Het meeste zit tussen aardig (anderen noemen het redelijk) en goed in, maar zo nu en dan krijg je een album in handen waarvan je het echt jammer vindt dat je de desbetreffende serie nooit eerder hebt gelezen. Potjandorie!! Universal War is zo’n serie. Nee, niet van het eerstgenoemde. Ben jij gek?!

Ik zie het al helemaal voor me. Een blik werpend op de prachtige cover doet de gemiddelde stripliefhebber, al zoekend in de stripwinkel naar interessante verhalen, het hart sneller kloppen om vervolgens al doorbladerend het besluit te nemen de andere twee delen ook maar aan te schaffen.

Het geluk voor strip-recensenten is dat hij/zij de albums gratis krijgen. Een “nadeel” (wat zijn we toch gruwelijk verwend) is dat we maar moeten afwachten wat we krijgen. In Europa zit er soms jaren tussen verschillende delen betreft uitgaven, waar in Amerika de stripliefhebber elke maand verwend wordt met het volgende deel. Ach, zij hebben Trump als president, dus verhuizen doe ik voorlopig niet.

Maarre, ik dwaal af.

Zowel het realistisch tekenwerk als de voortreffelijke inkleuring van Bajram blaast mij omver. Al lezend voel ik mij weer ietwat jonger waarin ik klassiekers las van Isaac Asimov, Arthur C. Clarke en Greg Bear (nee, zij schreven romans, geen stripboeken maar een ras echte SF-nerd moet minstens een boek van dit trio hebben gelezen).

Het verhaal is angstwekkend, beklemmend en doet je verwonderen met de schoonheid die het universum te bieden heeft. De hoofdrolspelers in het verhaal hebben het niet makkelijk. Ze kunnen niets doen, behalve toekijken. Een onbekende buitenaardse ras met bijna goddelijke technologie hebben de gehele mensheid opgedoekt. Op de kolonie-planeet Canaän vermoedden ze dat er nog ongeveer tienduizend mensen in leven zijn, maar hulp bieden gaat niet. De enige overgebleven optie voor hen is vluchten, maar ontdekken dat ze nergens heen kunnen. Ze vinden de één na de andere buitenaardse planeet met verdwenen beschavingen.

Bajram komt met antwoorden (waarvan ik de vragen niet ken) en geeft alleen nog maar meer vragen. Vragen die ik wanhopig wil beantwoorden. Feilloos laat hij zien hoe onbetekenend de mens is in het universum en geeft de waarschuwing dat wij wellicht niet de enige zijn met een voorliefde voor oorlog voeren. Bajram brengt mij in een wereld waarin ik wil geloven dat dit ooit bestaat, maar tegelijk met de vrees dat dit hopelijk nooit gebeurt.

Wout Jut

recensie Wimpie Comics 1 - Recht uit de ondergrond

Wimpie Comics 1 - Recht uit de ondergrond

Jan-Willem Spakman (scenario, tekeningen & inkleuring)

Waardering: ***

Uitgeverij Strip2000/ Syndikaat

48 pagina’s (hardcover)

€ 8,95

ISBN: 9789462802698

Lang leve het internet, want hiermee bereik je duizenden…. Tienduizenden potentiële lezers. De humoristische gags van Wimpie Comics (oftewel Jan-Willem Spakman), worden al zes jaar gelezen op Facebook. In deze tijd een logische stap, want de kans uitgegeven te worden op papier is niet zo groot, tenzij je het in eigen beheer doet. Dit eerste album is een verzameling van zijn beste grappen, geremasterd  en wel.

Humor is persoonlijk en of je een grap leuk vind in soms afhankelijk van in welke bui je bent. Bij aanvang van dit album zeg ik eerlijk, ik was moe en lichtelijk chagrijnig. Wellicht was het handiger geweest als ik een ander recensie-exemplaar ter hand had genomen. De eerste bladzijden vond ik niet leuk, vooral irritant, smakeloos, te grof en eigenlijk wilde ik het wegleggen. Gelukkig besloot ik door te lezen, want eenmaal uit was ik behoorlijk tevreden over dit eerste deel. Om het album een eerlijke kans te geven besloot ik het op een andere dag het nog een keer door te bladeren en inderdaad, ook de eerste bladzijden zijn best grappig.

Zijn humor is redelijk absurd en niet te vergelijken met bijvoorbeeld Dating for Geeks. Om een voorbeeld te geven, de grappen van de loopvogel Kasuaris, een venijnig en agressief beest, zijn grof en gewelddadig en niet geschikt voor kinderen onder de tien jaar. Zo zijn er wel meer voorbeelden en het is dan ook aan te raden dit album niet als cadeau te geven aan de kleine kids. De grote kids daarentegen, met een zieke humor?  

Aanrader?

Een leuke, grappige strip, maar je moet ervoor in de stemming zijn.

Wout Jut

recensie Tamara 11 – Wat een familie!!

Tamara 11 – Wat een familie!!

Zidrou (scenario), Christian Darasse, Serge Bosse (tekeningen), Benoit Bekaert (inkleuring)

Waardering: ****

Uitgeverij Strip2000

48 pagina’s (hardcover)

€ 7,95

ISBN: 9789462802711

Na haar miskraam is Amandine verzonken in een depressie en komt haar bed niet meer uit. Gelukkig wordt ze vertroeteld door het gehele gezin en andere familieleden komen ook langs. Zelfs haar ex-man komt haar bezoeken, maar zijn facistische opmerkingen worden allerminst gewaardeerd.

Dat doen ze goed

Scenarist Zidrou heeft met Tamara een ijzersterke komische serie gecreëerd door gebruik te maken van onderwerpen waar veel mensen zich voor schamen. Hoofdthema in de serie is de obesitas van Tamara en de manier waarop ze hiermee omgaat. Het is dan ook niet al te verrassend dat Zidrou nu een onderwerp als depressie behandeld, een doorgaans neerslachtig en depressief thema. Andere "lastige"onderwerpen zoals fascisme, het multicultureel gezin en vooroordelen over het moslims worden aangepakt en zonder problemen geeft Zidrou er een humoristische draai aan.

Veel humoristische strips zijn vrij voorspelbaar in hun grappen maar doordat Zidrou gebruik maakt van niet alledaagse onderwerpen blijft de serie Tamara verrassen en er je ziet de personages groeien door hun confronterende ervaringen.

Dat kan beter

Nu heb ik niet alle delen gelezen, dus wellicht heb ik het gemist, maar wie weet besluit Zidrou om verliefdheid om hetzelfde geslacht een rol te laten spelen.  

Aanbeveling

Een thema is zwaarmoedig of licht, afhankelijk hoe de auteur ermee omgaat en Tamara is laagdrempelig. Kinderen hoeven niet ontzien te worden, als je maar weet hoe je het aanpakt. De serie Tamara is dan ook een topper onder de jeugdstrips.

Wout Jut

 

recensie De veerman

De veerman

Yves Huppen (scenario), Hermann (tekeningen/inkleuring)

Waardering: ****

Uitgeverij Vrije Vlucht/Dupuis

Grafisch Concept: Philippe Ghielmetti

Vertaling: BOOM!, Wingene

Lettering: Philippe Glogowski

56 pagina’s (hardcover)

€ 16,95

ISBN: 9789031434664

Een koppeltje, Sam en Samantha, arriveert in een grensstadje in een post-apocalyptische wereld. Beide zijn doodop maar het einde van hun reis is in zicht. Ze zijn onderweg naar “Paradize” aan de andere kant van de grens, waar genoeg poen is om nooit meer zorgen te hebben.

Het stadje, duister en verlaten, doet vermoeden dat er iets sinisters aan de hand is. Ze maken contact met een veerman, maar er is net genoeg geld voor één persoon voor de overtocht.

Dat doen ze goed

De Veerman is een pakkend verhaal en dat is niet altijd het geval met Hermann en zoon Yves. De spanning wordt goed opgebouwd en het einde is niet bepaald rooskleurig. Er zijn immers genoeg verhalen met een "happy end". Zoon Yves geeft De veerman een behoorlijk naargeestig tintje en ik ben benieuwd waar hij de volgende keer mee op de proppen komt.

Dat kan beter

De enige aanmerking is wellicht de setting van het verhaal. Hermann maakt graag verhalen die zich plaatsvinden in een postapocalyptische wereld wat makkelijk zomaar plaatsvindt in de wereld van Jeremiah. Wat dit betreft is er geen verrassing.

Aanbeveling

De veerman is een van de betere albums van het tweetal en is van dezelfde kwaliteit als Old Pa Anderson.

Eerlijkheidshalve, ik ben nooit een fan geweest van Hermann. Veel van zijn verhalen uit de serie Jeremiah (geschreven door Hermann) vind ik zwak en voorspelbaar. Zijn tekenstijl spreekt mij niet aan, maar zijn tekenwerk en inkleuring met aquarel is goed. Immers, Hermann heeft een grote schare fans die wel zijn werk waarderen.

Wout Jut

 

recensie Dad 3 - Op van de stress

Dad 3 - Op van de stress

Nob (scenario en tekeningen), Laurence (hulp bij de inkleuring)

Waardering: ****

Uitgeverij Dupuis

48 pagina’s (softcover)

€ 6,95

ISBN: 9789031435135

Dad is een werkloze acteur en fulltime vader van vier dochters. Stel je voor. De moeders (alle vier!) zijn te druk met hun carrière en je moet iedere dag, met alle liefde natuurlijk, hun grillen doorstaan. Alleen. Serieus, petje af. Zijn oudste dochter Pandora is de meest serieuse van het viertal maar heeft haar grillen. Tienerdochter Oona heeft veel bekijks bij de jongens, Roxanne laat overal haar speelgoed slingeren en de jongste dochter, Babette, begint haar eerste woorden te spreken. Zo schattig!!!

Er wordt echter nog wel aan hem gedacht. Cathy, de moeder van Pandora, hoort van de financiële problemen van haar ex en helpt hem graag aan een betaald baantje, al valt het te betwijfelen of Dad dit baantje kan waarderen. Maar andere problemen dienen zich aan. De flamboyante actrice Rose, de moeder van Oona, heeft geen werk en besluit (zonder enige vorm van overleg uiteraard) om een tijdje te logeren bij haar dochter.

Dat doen ze goed

In de filmwereld winnen de acteurs voor hun rol in humoristische films nooit een Oscar, en in de stripwereld zijn we ook geneigd prijzen uit te reiken aan de meer serieuzere strips. 

Nou...Nob, de tekenaar en schrijver van Dad, verdient zeker een mooie prijs voor zijn grappige stripserie vol hartverwarmende momenten. Genoeg vaders zullen zich herkennen in de huiselijke (vaak overtrokken) situaties waarin ook de minder leuke kanten van het alleenstaande vaderschap niet geschuwd wordt.

Een ontwikkeling die je steeds meer ziet in humoristische strips is groei in de personages en hun omgeving. Nob introduceerde in het eerste album niet alleen het gezien, maar ook Cathy en de laatste bladzijde was hartverscheurend. In het tweede deel werd er kort gewag gemaakt van de moeder van Oona. Een blijkbaar hysterisch mens en inderdaad, ze is een echte drama-queen.

Grappig en tegelijk triest als je even doordenkt. Dad neemt de kids mee op vakantie, maar kamperen in het park is niet toegestaan. Zijn besparing op vakantiekosten door te gaan wildkamperen in het park betaald zich duur uit wanneer hij een flinke boete moet betalen. Gelukkig heeft de politie-inspecteur een hart en Dad mag de boete in schijven betalen.

Wat kan beter?

Goh, dat wordt een moeilijk. De serie is geweldig en ik heb niets aan te merken op het tekenwerk of inkleuring. De focus lag deze drie albums vooral om wat er gebeurt thuis en de uitzendbaantjes, maar hoe ziet het leven van zijn dochters eruit buiten het huis? Wie zijn hun vrienden/vriendinnen. Heeft Dad vrienden?

Wout Jut