zaterdag 17 september 2016

Recensie De Rode Ridder 251 - De Gevangene



ImageDe Rode Ridder 251 - De Gevangene
Marc Legendre (scenario), Fabio Bono (tekeningen) & Dimitri Fogolin (inkleuring)
Waardering: ****
Uitgeverij Standaard
60 pagina’s (softcover)
€ 5,95
ISBN: 978-9-00225-754-4

De mooie Allis is gevangengenomen door Malfrat de Wrange. Ze is, naar het schijnt, de uitverkorene die Johan naar Camelot moet brengen. Met Allis opgesloten in zijn donkere en koude torentje denkt de roverhoofdman de Rode Ridder in zijn macht te hebben. De manschappen nemen de ridder mee om te gebruiken als vrijgeleide bij hun plundertochten, maar het duurt niet lang wanneer het de ridder te veel wordt (het bedreigen van een onschuldige baby is nooit echt slim). Johan  rept zich om Allis te bevrijden, maar zij kan makkelijk zonder zijn hulp.

Willy Vandersteen kan tevreden genieten van zijn eeuwige rust, want creaties zijn nog altijd springlevend. Kinderen, of hun ouders,  kopen de titels graag want de strips zijn leuk, leerzaam en… al jaren onveranderd. Standaard Uitgeverij heeft echter besloten de diepte in te springen en aloude titels zoals Suske en Wiske en Jerom kregen recent een flinke opknapbeurt. Zowel Amoras en J.rom zijn twee series met een veel volwassener uiterlijk waarin de karakters innerlijk het veel meer te verduren krijgen wat resulteerde tot een groot succes. Echter, Amoras en J.Rom hebben hun eigen bestaansrechts en staan los van de al bestaande reeks.
Een groot verschil met De Rode Ridder, want al heeft deze reeks ook een face-lift gekregen, de nieuwe verhaallijn vindt plaats in hetzelfde "universum", net als de vorige albums. Een nieuwe stijl, een nieuwe scenarist,tekenaar en inkleurder zorgde ervoor dat album 250 zo goed als was uitverkocht.
Ik moet eerlijk zijn, ook ik ben zeer tevreden met de "upgrade" van de reeks. Hiervoor vond ik de serie maar saai en werd de serie in leven gehouden door degenen die hun verzameling compleet wilden houden.
De nieuwe ridder is een stuk interessanter, Johan zit vol twijfels Allis lijkt een blijvertje. Ze is een aangename aanwezigheid die makkelijk zelf haar boontjes kan doppen (en ze is best wel vreemd). De tekenstijl ziet er goed uit en Bono toont de lezer een meer kwetsbare ridder en het verhaal komt vooral tot zijn recht door de prachtige en donkere inkleuring van Dimitri Fogolin.

Als extra cadeautje heeft het album een gratis preview poster in A2-formaat.

Wout Jut









Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Volgers