maandag 21 december 2015

recensie Ayak + Por 2 - De eenzame sultan



FotoAyak + Por 2 - De eenzame sultan
Marc Legendre (scenario), Wilbert van der Steen (tekeningen)
Waardering: *****
Uitgeverij Strip2000
48 pagina’s (softcover)
€ 8,95
ISBN: 9789462801332

Scenarist Marc Legendre heeft menig verstokte Suske en Wiske fan wakker geschud met de nevenreeks Amoras, waarin de twee helden wat ouder zijn en de lezer wordt geconfronteerd met wat meer gevloek en geweld.
De stripserie Ayak + Por is van een geheel ander kaliber. Het verhaal begint eigenlijk bij de eerste bladzijde, waar met grote letters de auteurs staan en de titel. We zien een grote kat in het raam en wij, lezer, staan als het ware binnen. We kijken via het raam naar buiten en zien een meneer, een meisje en een vreemde hond in de deuropening staan. Een tekening die het vermelden waard is, want de onoplettende lezer zou wellicht niet beseffen dat deze pagina bij het verhaal hoort.
Dus… op pagina 2 beginnen het Eskimomeisje Ayak, haar zespotige hond Por (afkorting van de Latijnse naam Poris Pertilaurus) en de professor hun avontuur. Nauwelijks een voet op straat gezet merkt het gezelschap dat de bevolking op de vlucht slaat. Niet dat ze schrikken van het vreemde trio, maar de zoon van de sultan komt langs. Niemand wilt ook maar iets met de jongen te maken hebben, want hij is dommer dan dom. Geef hem een banaan, noemt hij het een appel. Een ezel noemt hij een koe en de woestijn is de zee. Dit weerhoudt Ayak niet om vriendschap te sluiten met de jongen en al gauw belanden het tweetal, de volwassenen meesleurend, in dwaze avonturen.

Als ik maar één woord mocht gebruiken voor dit album, dan zou ik het woord dwaas kiezen. Het is genieten van de eerste bladzijde (of was het nu de tweede?) waarin de lezer getrakteerd wordt met slimme woordgrappen. Er loopt een man voorbij met een stapel boeken en Ayak maakt de (terechte) opmerking dat mensen die lezen, vaak behoorlijk slim zijn. De lezer loopt wel snel waarop de professor vertelt dat de man wellicht strips of licht literatuur draagt, want dan zou de man trager zijn.

En hiermee heeft Marc Legendre de sfeer meteen goed te pakken. Zijn humor is scherp en past perfect bij de sfeervolle en gedetailleerde tekenstijl van Wilbert van der Steen. De tekenaar maakt gebruik van weinig kleuren, zijn panelen zijn bijvoorbeeld overwegend blauw, geel of rood wat zorgt voor een prachtige en sfeervolle inkleuring.

Wout Jut








vrijdag 18 december 2015

Recensie De Blauwbloezen 59 - De vier evangelisten



http://www.ballonmedia.com/covers/bic/9789031433964.jpgDe Blauwbloezen 59 - De vier evangelisten
Raoul Cauvin (scenario), Willy Lambil (tekeningen)
Waardering: ***
Uitgeverij Dupuis
48 pagina’s (softcover)
€ 6,95
ISBN: 9789031433964

Buiten met de andere jongens speelde ik oorlogje, niet beseffend wat "oorlog" echt inhield en thuis las ik graag strips, waaronder De Blauwbloezen. Ik moest altijd lachen om de twee kibbelde collega's sergeant Chesterfield en zijn bijdehante korporaal Blutch. Steevast werden de twee als "vrijwilligers" gevraagd voor netelige missies door hun meerderen en verrassend genoeg wisten de twee altijd hun missie tot een goed einde te brengen.

Inmiddels bestaat de reeks alweer 43 jaar en ligt album 59 in de winkel en de serie heeft niet ingeboet aan populariteit bij de jeugd (nieuwe en oude jeugd). De kracht van De Blauwbloezen ligt wellicht aan de herkenbaarheid en mocht je een aantal nummers (ondergetekende heeft aardig wat albums niet meer gelezen) gemist hebben, dan is er niets aan de hand. Er is geen rode lijn in de serie en eigenlijk is het een herhaling van missie na missie na missie (eigenlijk héééél erg saai).



Wederom worden het tweetal geronseld voor een missie waarin de overlevingskansen minimaal zijn. Weigeren is geen optie, tenzij je een voorliefde hebt voor het vuurpeloton.
Hun taak is om uit te vinden waaruit de artillerie-eenheid bestaat. Wat vast staat is dat de Zuidelijken een aantal kanonnen hebben, onder beheer van een dominee die zijn habijt heeft ingeruild voor een kapiteinsuniform. Vermomd als evangelisten weten Blutch en Chesterfield de Zuidelijken te misleiden en nemen een kijkje bij de artillerie-eenheid. Maar een oude bekende roet echter roet in het eten.

De vier Evangelisten is een ouderwets avonturenstrip die lekker wegleest. Willy Lambil tekent de reeks al vanaf 1972 (album 4) en zijn tekenstijl is nog altijd een plezier om te zien. Origineel is Cauvin niet, maar waarom zou je rommelen aan een succes? De humor is top en dat maakt veel goed.

Wout Jut

vrijdag 11 december 2015

recensie Flo 7 - Ego



Flo 7 - Ego
Floor de Goede (scenario & tekeningen)
Waardering: ****
Uitgeverij Strip2000
80 pag. (softcover)
€ 9,95
ISBN: 9789462801080

Wanneer je telefoon rinkelt moet je uiteraard opnemen, maar de berichtjes hebben een ander geluid. Die kun je gerust negeren, tenzij het je vrouw is. Het bericht luidde en ik quote: Pakje voor je gekregen. Strip2000. Aha, dus er is vers leesvoer. Helaas moest ik een aantal uren wachten voordat ik mij kon storten op al dat moois, bovendien moet er eerst nog gegeten worden en vervolgens de kids naar bed.
Wat meteen opvalt tussen de strips is de cover van het album van Flo. Een vriendelijk gezicht staart mij aan en nodigt mij uit om dit album als eerste te lezen. Nou, vooruit dan, meneer Floor de Goede.

Ik volg Flo niet op zijn website doyouknowflo en ken hem alleen van de albums die ik toegestuurd krijg. Zijn semi-autobiografische verhalen waren van 2002 tot en met 2008 publiceerde Flte lezen in het homojongerenmagazine Expreszo, in 2003 kon men zijn verhalen lezen in het stripblad Myx en in 2008 op de strippagina in het AD (Algemeen Dagblad).  Algemeen Dagblad.
Met zijn VPRO Debuutprijs in maart 2006 kreeg hij officiële waardering voor zijn werk. Zeker verdient, want als zijn de verhalen in het album Ego al enige jaren oud, de humor heeft de houdbaarheidsdatum nog lang niet overschreden.  

Wout Jut

p.s.

Hmm, ik ben niet van de selfies, maar kijkend naar de cover ben ik toch echt wel verplicht mee te doen aan de wedstrijd van Flo. 

recensie Golias 4 - Met de dood in het hart



http://www.ballonmedia.com/covers/bic/9789055819072.jpgGolias 4 - Met de dood in het hart
Serge Le Tendre (scenario), Jérôme Lereculey (tekeningen)
Waardering: *****
Uitgeverij Le Lombard
48 pagina’s (softcover)
€ 7,50
ISBN: 9789055819072

Lezers van stripblad Eppo hebben reeds kennis kunnen maken met de voorpublicaties van de serie Golias. Deze onstuimige jongeman is de koningszoon van het eiland Ankinoë. In het eerste deel zagen we dat de koning laaghartig werd vermoord door Polynos, de broer van de koning. Na diverse avonturen waarin Golias de hulp kreeg van Godin Artemis en werd tegengewerkt door Hekate, de godin der doden, keert Golias en zijn vrienden terug op het eiland.
Samen met zijn beste vriend Konios, prinses Aerena en magiër Sarhan worden er plannen gemaakt, al is Golias niet gediend van de adviezen van zijn vrienden. Golias wilt actie!
Wanneer Golias de mooie Versalis redt uit de handen van moordlustige centauren, worden er nieuwe plannen gemaakt. Wat ze echter niet beseffen is dat hun ontmoeting met de centauren verregaande gevolgen heeft. Bovendien lopen onderweg de emoties hoog op waarin kleine meningsverschillen gauw dreigen te escaleren tot felle ruzies.

Scenarist Serge Le Tendre verraste mij behoorlijk met dit laatste deel. De situatie is alles behalve koek en ei tussen de hoofdpersonages, de afloop zag ik niet aankomen. Zelfs niet mijlenver. De opbouw naar de afsluiting van deze eerste cyclus (ik hoop serieus dat er een tweede cyclus in de planning ligt) is meesterlijk gedaan. Wanneer je terugleest zie je hoe slim de twee godinnen de stervelingen beïnvloeden en/of manipuleren.
Het realistisch tekenwerk van Lereculey is geweldig  en creëert landschappen en karakter om van te smullen. Ik mis alleen 1 ding, puur vanuit realistisch oogpunt. Waar zijn de geslachtsdelen van de Centauren? Ze zijn uit op sex (dat is hun "ding") en willen zich vermaken met Versalis. Ik had tenminste met bungelende penissen verwacht. 

Wout Jut
 http://www.canalbd.net/img/couvpage/31/9782803635313_pg.jpg

recensie Alleen 9 - Voor het Middernachtkind



http://www.ballonmedia.com/covers/bic/9789031433858.jpgAlleen 9 - Voor het Middernachtkind
Fabien Vehlmann (tekst), Bruno Gazzotti (tekeningen)
Waardering: *****
Uitgeverij Dupuis
48 pagina’s (softcover)
€ 7,50
ISBN: 9789031433858

Tot mijn spijt moet ik eerlijk bekennen dat ik niet alle delen gelezen heb. Deze jeugdserie gaat al een tijdje mee en het eerste deel wat ik in handen kreeg was deel 5 (zie recensie), de afsluiting van de eerste cyclus en maakte diepe indruk. Tot mijn vreugde werd het eerste deel recentelijk opnieuw uitgebracht in een kennismakingsbundel genaamd De Durvers (zie recensie). Eindelijk las ik het begin.
Alleen is een uitmuntende en spannende thrillerserie voor niet "alleen" de jonge lezer. Het verhaal zit complex in elkaar met een flink aantal hoofdpersonages die allemaal een goede ontwikkeling krijgen.
Dodji, Leila, Yvan en Terry mochten eindelijk de stad verlaten na hun beproevingen in de arena van Neo-salem die ze goed hebben doorstaan. Het weer is hun echter minder gunstig gezind. De sneeuw is meters diep en door de hevige sneeuwval zien ze nagenoeg niets. Maar verderop vinden ze een berghut en de hut blijkt echt een uitkomst. Ze vinden sneeuwkettingen en zelfs een sneeuwscooter. Het is alsof hun wensen daadwerkelijk uitkomen.
Leila en Dodji krijgen een hoogoplopende ruzie want ze is het zat om hem nog meer blindelings te volgen. Dodji deelt zijn plannen niet met de anderen. Wat hij wel meedeelt is dat hij bang is dat hij het Middernachtkind is, de uitverkorene van het Kwaad.
Dodji vertrekt en algauw wordt hem de weg gewezen door een spin. Beseffend dat het een val kan zijn gaat hij gewapend, slechts met een stok, naar binnen.
Ondertussen zijn er andere ontwikkelingen in het kasteel van Saul. Hij wilt dat Camille keizerin wordt van zijn rijk. Hij heeft plannen maar heeft hiervoor haar hulp nodig.

Striplezers die graag een bezoekje brengen in de stripwinkel raad ik deze serie aan. Ga niet af op de tekenstijl van Gazzotti (een schitterende tekenstijl overigens, maar deze eenvoudige stijl wordt vooral toegepast op humoristische strips zoals De Kleine Robbe en soortgelijke strips). De cover zegt al veel over de inhoud van het verhaal. Alleen is allesbehalve grappig en hierin hebben de kinderen te maken met een levensgevaarlijke wereld waar niets is wat het lijkt. Machtspelletjes, geweld en moord zijn reële zaken waarmee de hoofdpersonages te maken krijgen.  
Nu de tweede cyclus is afgerond, wordt het hoog tijd dat Dupuis in het nieuwe jaar de twee cyclussen gaat uitbrengen als twee integralen. Uiteraard met alle covers en achtergrondinformatie. Het is maar een hint, maar Alleen is een superieure thrillerserie wat "alleen" maar het beste verdient.

Wout Jut




Alleen 9 

Volgers