Cyril Knittel (scenario, tekeningen & inkleuring)
Waardering: *****
48 pagina’s (hardcover)
€ 14,95
ISBN:
9789462801394
Het eerste deel over de twee weeskinderen Tïa en Fêne die leven
in een wonderlijke wereld maakte diepe indruk en ik werd op het verkeerde been
gezet met een einde die ik niet zag aankomen. Als er voorwaarden bestaan om een
Bijbels scheppingverhaal te maken, dan voldoet De Weeskinderen al alle
voorwaarden.
De mystiek in dit tweede deel krijgt een nieuwe dimensie en
nieuwe karakters worden geïntroduceerd. Waar de wolven de "wachters"
en "beschermers" waren van de nacht, hebben de leeuwen dezelfde
functie in de dag. Samen met de wolf Pogo ontdekt Fêne een troep leeuwen die
blijkbaar lange tijd Tïa hebben beschermd toen de leeuwen nog jong waren. Ook
de leeuwen hebben hun thuis bij een indrukwekkende boom en die vormt het hart
van hun territorium. Hier doet Fêne een ontdekking. De leider van de leeuwen
laat hem een achtergelaten boodschap zien van Tïa, een tekening op de bodem wat
oplicht zodra de zon ondergaat. De lijnen heeft Fêne in zijn dromen gezien en
hij ziet meteen dat er iets ontbreekt. Ze heeft haar tekening niet afgemaakt en
dat moet hij doen.
Daarna wordt het tijd om hun weg te vervolgen en bereiken na
lange tijd het einde van de wereld. Wat hij hier vind, zou weleens het antwoord
kunnen zijn op al zijn antwoorden.
In dit tweede deel zien we waar Tïa is geweest vanuit het
oogpunt van Fêne. Eigenlijk is dit het enige minpuntje want ik had graag haar
reis ook gezien. Stel je voor, dan hadden we een verhaal gehad van vier of vijf
delen en zitten we daarop te wachten? Mijn antwoordt is een volmondige JA! Het verhaal
is te kort!!!! Het is prachtig,verterend en geeft een geheel nieuwe en
onschuldige blik op het ontstaan van de wereld. Wederom werd ik verbaasd door
het hartverwarmend einde van het verhaal en ik vond het geweldig. Tevens zit er
ook een triest randje aan het verhaal in de aanwezigheid van "De
Eerstgeborene". Zijn rol wordt nu duidelijk en ik had met hem te doen.
Maar meer moet ik eigenlijk niet zeggen. De Weeskinderen moet je beleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten