Philippe Charlot (Scenario),
Xavier Fourquemin (Tekeningen) & Scarlett Smulkowski
Waardering: *****
Uitgeverij Blloan
48 pagina’s
(hardcover)
€ 15,95
ISBN: 9789462102019
Soms krijg je een recensie-exemplaar in je handen waarvan
je weet, als je hem eenmaal uit hebt, een prachtverhaal in handen hebt. Helaas
gebeurt het vaak genoeg dat je midden in een serie valt en geen idee hebt wat
er vooraf ging. De kunst van de schrijver is dus om het verhaal zó te schrijven
dat het op zichzelf gelezen kan worden en genoeg informatie wordt gegeven over
voorafgaande gebeurtenissen. Even internet nakijken kom je er al gauw achter
dat in het Amerika van begin twintigste vijf weeskinderen op elkaar leren
kennen op de Wezentrein. Even lezen
lees je dat Jim, Joey en Anne broers en zus zijn die in de trein Lisa en de
listige Harvey ontmoeten.
In dit album zijn Joey en Lisa op zoek naar Jim en met behulp
van Mister Cole (een corrupte begeleider van de trein) komen ze erachter dat niet
Jim is geadopteerd door de rechter, maar Harvey. Hij geeft zich uit als Jim en
zorgt voor Anne. Jim bevindt zich blijkbaar bij een zekere Young, een
inwijkeling die op een ranch woont zonder naam, ergens in niemandsland.
Ieder album is vernoemd naar één van de kinderen, maar
het is Harvey die schittert in dit vierde deel. Hij weet de situatie op een
dermate manier naar zijn hand te zetten dat Lisa en Joey vastzitten in een
stadje genaamd Cowpoke Canyon en Mister Cole krijgt een baan als boekhouder in
zijn maag gesplitst bij een niet zo zuivere goudzoeker.
Charlot schuift in zijn verhaal van het heden naar
verleden en in het nu zien we dat een inmiddels bejaarde Joey en Lisa op reis
gaan met de trein naar Concordia. Daar hebben ze een bijeenkomst van lotgenoten
waar herinneringen worden opgehaald. Zowel de fijne als de pijnlijke herinneringen.
Verhalen gebaseerd op waar gebeurde feiten zorgen toch
vaak voor de meest originele verhalen. De schrijver hoeft niet de platgetreden
paden te betreden (als hij slim is tenminste) en Charlot heeft hiermee de kans
gegrepen een geraffineerd verhaal neer
te pennen.
Heel mooi is dat hij eindigt met een tekstloos paneel en
deze laatste, gevoelige pagina wordt prachtig in beeld gebracht door Fourquemin.
De Wezentrein is een geloofwaardig en
prachtig verhaal… en al is het geen tranentrekker, het doet wat met je.
Wout Jut
Geen opmerkingen:
Een reactie posten