Didier Lefèvre (scenario), en, Emmanuel Guibert (tekeningen), Frédéric
Lemercier (inkleuring)
Waardering: *****
Uitgeverij Dupuis (Vrije Vlucht)
272 pagina’s (hardcover)
€ 39,95
ISBN-nummer: 9789031433636
Onze wereldmaatschappij is divers, vol met mensen, vol met
wensen. Wat voor een Fransman heel normaal is, kan voor een Nederlander heel
raar overkomen. Verschillen vind je al tussen streken.
De fotograaf is
een album wat past in de genre "graphic novel". Ik ben geen
liefhebber van deze literaire benaming, maar hier is het zeker van toepassing. Het
waar gebeurt verhaal begint eind juli 1986. Fotograaf Didier Lefèvre krijgt een
geweldige, eerste belangrijke opdracht. Voor Artsen Zonder Grenzen moet hij naar Afghanistan om foto's te maken.
Hier strijden de Moedjahedien, het Afghaanse verzetsleger, tegen de Sovjets maar Didier ontdekt algauw
dat het land een politiek kruispunt is.
Lopend met een gewapende karavaan ontdekt Didier een Afghanistan
met een prachtig natuur, vol schitterend bergen van meer dan vijfduizend meter.
De temperatuur is verzengend (moge Allah alle generatoren van de
airconditioning zegenen), mensen zijn vriendelijk, maar wees voorzichtig met je
geld (zijn eerste waarschuwing) want in het begin geef je ze altijd teveel.
Didier krijgt zijn eerste cultuurschok wanneer hij langs de
kant van de weg een stervend paard tegenkomt. Afghanen hechten alleen waarde
aan Bozkashipaarden die worden vertroeteld. Karavaanpaarden leven in een hel.
Ze worden te zwaar belast, vergaan van de kou en eenmaal uitgeput worden ze
achtergelaten. Zijn grootste verontrusting is dat de bevolking in een neerwaartse
spiraal van geweld terecht is gekomen waaruit het wellicht tientallen jaren
nodig zal hebben om van te herstellen. Eenmaal aangekomen bij het hospitaal,
niet meer dan een bouwval, ziet Didier oorlogsslachtoffers en maakt hiervan
vele foto's. Maar er komt een moment dat hij het zat is. Hij wil niet langer de
stroom volgen. Hij wilt terug naar Frankrijk.
De fotograaf laat
op treffende wijze ziet hoe actueel dit thema nog altijd is en geeft een goed
beeld over het leven van de Afghaanse bevolking. De tekeningen en inkleuring
zijn eenvoudig maar passen perfect bij de foto's die gebruikt worden om het
verhaal te vertellen.
Zeker nu, met de gebeurtenissen van Parijs in het
achterhoofd, is dit album de moeite waard om te lezen. Er wonen geen monsters
in het Midden-Oosten, uit op de vernietiging van de westerse samenleving. Hun
behoeftes zijn hetzelfde. Gewoon, een normaal leven leiden.
Wout Jut
Geen opmerkingen:
Een reactie posten